اهمیت خوراک آغازین (استارتر) در پرورش گوساله ها

By مدیر سایت In بولتن علمی No comments

اهمیت خوراک آغازین (استارتر) در پرورش گوساله ها

اهمیت خوراک آغازین در رشد و تکامل:

مصرف زود ھنگام خوراک خشک مھمترین عامل موثر در انتقال گوساله جوان از حالت متابولیسم و ھضم پیش از نشخوار به وضعیت حیوان نشخوار کننده بالغ می باشد. این دوره انتقال در بر گیرنده تغییرات مورفولوژیک بافت ھای دستگاه گوارش ھمچون تغییرات عمومی در متابولیسم می باشد این تغییرات در عرض چند ھفته با افزایش اشتھای گوساله به غذای خشک کامل می گردد. وجود مواد سریع التخمیر درشکمبه ونگاری رشد بافت پوششی مخصوصاً پرزھایی که سطوح داخلی اپیتیلیوم شکمبه- نگاری را می پوشانند، تحریک می کند. تغییرات موجود در رشد مورفولوژی بافتی، سطوح مورد نیاز بیشتری را جھت جذب فرآورده ھای ھضم میکروبی که در پیش معده با افزایش مصرف خوراک خشک رخ می دھد، فراھم می کند.
فرآورده ھای تخمیری اسیدھای چرب فرار بویژه اسید پروپیونیک و بوتریک عامل رشد و تکامل بافت ھای شکمبه می باشند مشخص شده که این اسیدھای چرب فرار به عنوان محرکھای اصلی رشد بافت شکمبه ھمچون تکامل سیستم متابولیکی جھت تامین انرژی برای این رشد مفید است در اکثر سیستم ھای
عملی متداول از شیر گیری، رشد بافت شکمبه – نگاری در طی سن 3 تا 8 ھفتگی گوساله خیلی سریع بوده و 4 تا 8 برابر سریعتر از رشد کل بدن می باشد به محض اینکه حیوان از شیر گرفته شده به خوراک انتقال داده می شود. مشکلات بیماری مخصوصاً اسھال، روند کاھشی نشان می دھد. ھزینه خوراک و کارگری ھم اساساً موتعی که گوساله به برنامه غذایی خوراک خشک عادت می کند، کاھش
می یابد.

ترکیب خوراک آغازین برای گوساله ها

روشن شده که نوع غذای عرضه شده از زمان تولد بر سرعت و بلوغ دستگاه گوارش گوساله نشخوار کننده جوان تاثیر بسیاری دارد. علف خشک ساقه بلند غذای قابل قبول برای گوساله جوان ( از تولد تا 8 هفتگی) نمی باشد و ھضم چنین مواد خوراک خشبی مشکل می باشد. سرعت تخمیر مواد مغذی موجود در علف خشک یا مواد علوفه ای نسبت به مواد متراکم کند تر است. ھمچنین میکروارگانیسم ھایی که الیاف را تجزیه می کنند نیاز به دوره زمانی طولانی تری جھت استقرار در شکمبه و نگاری نسبت به میکروارگانیسم ھایی که نشاسته وقندھا را تخمیر می کنند، دارند. بنابراین مواد علوفه ای غلظت بسیار کمتری از اسیدھای چرب فرار نسبت به مواد متراکم تولید می کنند علاوه بر این درنتیجه تخمیر مواد علوفه ای نسبت بالاتری اسید لاکتیک و نسبت پائین تری از اسید پروپیونیک و بوتریک تولید می شود.

دستگاه گوارش گوساله:

در گوساله جوان، شکمبه و نگاری ھنوز برای استفاده از علوفه رشد نیافته و غذا باید ویتامین ها و پروتئین مرغوب با تعادل مناسب اسیدھای آمینه را داشته باشد زیرا این مواد مغذی نمی توانند توسط جمعیت میکروبی طبیعی شکمبه ساخته شوند. ھمه جیره غذایی گوساله تازه متولد شده باید شیر باشد زیرا آنزیم ھای گوارش لازم برای تجزیه و پروتئین ھای پیچیده و کربوھیدرات ھا، تا 7 الی 10 روز بعد از تولد ساخته نمی شوند. به موازات رشد شکمبه و نگاری می توان مصرف خوراک را آغازنمود.
عوامل متعددی در رشد و نمو شکمبه ونگاری موثر است .محصولات نھایی تخمیر شکمبه ای محرک اصلی رشد پرزھای شکمبه ای ونگاری است. اسیدھای چرب فرار از نظر تاثیر بر رشد پرزھا به ترتیب اھمیت بوتیرات، پروپیونات واستات می باشد. گلوکز و محلول ھای نمکی در تحریک رشد شکمبه موثر نیستند و رشد و نمو عضلانی این عنصر به وجود مواد خشک و فیبر در آن بستگی دارد.

تغذیه گوساله یک ماهه:
پس از اینکه گوساله یک ماه زندگی اش را از شیر کامل تغذیه کرد، می توان از انواع مختلف باقیمانده محصولات شیری ( شیر پس چرخ، آب پنیر) در تغذیه گوساله استفاده کرد. زمان از شیر گرفتن حیوان بایستی در زمانی باشد که این حیوان بتواند در حدود یک کیلوگرم خوراک خشک در روز مصرف نماید.
برای متعادل نمودن رشد نوزاد گوساله ھا بایستی علوفه و دانه ھای علوفه ای جھت رفع احتیاجات جسمانی در جیره غذایی منظور کرد علوفه ای که جھت تغذیه گوساله در نظر گرفته می شود، باید قبل از اینکه به گُل بنشیند چیده شده و در سایه خشک و ذخیره نمایند به نحوی که قسمت اعظم سبزینه برگ ھای علوفه باقی بماند چنین علوفه ای دارای مقادیر زیادی پروتئین، مواد معدنی و ویتامین ھا ھستند.

نقش آب در توسعه شکمبه:

براي رشد و تکثیر میکروارگانیسم ها نیاز به یک محیط آبکی دارند. براي تأمین این محیط آب تازه و تمیز را در اختیار گوساله ها قرار دهید. کنسانتره مصرف آب را بالا خواهد برد. آب را می توان از 3 روزگی و همراه با شروع مصرف جیره آغازین در اختیار گوساله ها قرار داد.

مزایا و خصوصیات خوراک آغازین (استارتر) گوساله
• کوتاه شده دوره شیرخوارگی در گوساله ها
• بهبود عملکرد سیستم ایمنی و کاهش بروز بیماریهای گوارشی و تنفسی و در نهایت کاهش تلفات و وزن مطلوب از شیرگیری
• توسعه سریع پرزهای شکمبه، افزایش مصرف خوراک و بهبود راندمان رشد
• کاهش هزینه ها و افزایش سودآوری